Welkom bij de achttiende editie van de V-Europe nieuwsbrief. De nieuwsbrief van deze week is geschreven door het verdedigingsteam van V-Europe, dat tal van civiele partijen verdedigt tijdens dit proces.

Wilt u deze nieuwsbrief per e-mail ontvangen? Aarzel niet om een e-mail te sturen naar Florian Jehin: florian.jehin@v-europe.org.

Inhoud

• Dinsdag 11 april - Donderdag 13 april: verhoor van de beschuldigden

Dinsdag 11 april: verhoor van de beschuldigden

Het verslag van deze dag is gedeeltelijk. Een volledig rapport zal zo spoedig mogelijk op worden gepubliceerd.

Op de dag na Paasmaandag, een feestdag, staat de korte week van 11 tot 13 april in het teken van het kruisverhoor van de beschuldigden, dat noodzakelijk werd vanwege de onmogelijkheid om dit aan het begin van het proces uit te voeren gezien de problemen met de boxen en de naaktfouilles.

ABRINI trekt terug wat hij zei, dat in januari 2016 iedereen in de schuilplaatsen wist waarvoor ze daar waren.

EL HADDAD beweert het label op een USB-sleutel met testamenten te hebben gewijzigd: hij zegt dat hij deze sleutel in april 2016 in zijn brievenbus heeft gevonden; hij kwalificeert zich niet als een meesterbrein.

EL MAKHOUKI zegt dat hij de wapens ging zoeken in de Max Roosstraat, zonder te weten waar hij ze had achtergelaten. Ze passen in de kofferbak van een auto. Hij zegt ze te verbergen zonder te weten waar ze terug te plaatsen. Hij zegt ze verstopt te hebben met het idee ze door te verkopen voordat hij zelf naar Syrië zou vertrekken.

Woensdag 12 april: verhoor van de beschuldigden

Het verslag van deze dag is gedeeltelijk. Een volledig rapport zal zo spoedig mogelijk op onze website worden gepubliceerd.

BAYINGANA, ABDESLAM, EL HADDAD en de gebroeders FARISI zijn nooit naar Syrië vertrokken.

Op de vraag van de mede-rechter, die hem vraagt ​​waarom hij van 2014 tot 2015 niet naar Syrië is gegaan, antwoordt ABDESLAM dat veel van zijn vrienden daar toen zijn omgekomen, en dat zowel zijn eigen familie als zijn verloofde hem dat hebben belet. Hij benadrukt dat het conflict toen veel meer gericht was tegen Bashar El Assad voordat het een evolutie doormaakte, meer gericht tegen deze tiran tegen wie er een reële verplichting was om te reageren.

Op de vraag van de mede-rechter, waarom hij meedeed aan de aanslagen in Parijs, antwoordde ABDESLAMdat, zoals de criminoloog zei, iedereen zijn achtergrond van invloeden kent. Voor hem was de trigger het vertrek van zijn broer Brahim, teruggekomen met veel gedetailleerde verhalen die alles versterkten tot het punt dat hij hem hielp, IS hielp, gevoed door dit schuldgevoel tot op het punt om te willen helpen en uiteindelijk op 13 november terecht te komen.

FARISI bevestigt dat hij nooit gebeden of Ramadan heeft gedaan.

EL MAKHOUKI beweert dat de IS-vlag niet overal was, in tegenstelling tot wat hij gezegd heeft. Hij geeft toe dat het moeilijk is om jezelf te situeren wanneer aan beide kanten wreedheden worden begaan; hij realiseert zich dat wat hij zegt moeilijk te horen is, maar dat is ook de motivatie voor de bombardementen, anders zouden het pure psychopaten zijn.

EL HADDAD verzekert dat EL BAKRAOUI zich gedroeg als een overvaller en niet radicaliseerde.

Over de jacht en de arrestatie geven de beklaagden uitleg, waarbij ze de afwezigheid van een terugvalplan naar voren brengen (terwijl er een was gepland voor de wapens), behalve dat ze naar Syrië wilden gaan via een via Turkije dat de mist inging door de arrestatie van DAHMANI . ABDESLAM wijst erop dat het bewijs van dit ontbreken van een uitwijkplan te vinden is in de verplichting die hij had om zich in een kelder te verstoppen.

ABRINI vertelt over zijn omzwervingen vanuit Zaventem.

ABDESLAM haalt een couplet naar voren over de vernedering van de Belgische staat om zijn slachtoffers te hebben gered, en over de schadelijke rol van de verzekeraars.

Hervé BAYINGANA is verward door te beweren te weten met wie hij te maken had door bij de deur (zonder vooruitblik of identificatie op de intercom) ABRINI en vervolgens KRAYEM te verwelkomen, omdat hij , vóór 12.00 uur, de uitgezonde foto van LACHHRAOUI op de luchthaven(het werd pas om 15:25 uur uitgezonden!) gezien had. Hij geeft eindelijk toe dat hij aarzelde over het uur.

Hij zegt te weten dat hij dan onderdak biedt aan voortvluchtigen die hij al eerder had gehuisvest en daarom bang is voor de autoriteiten.

Op de vraag hoe hij kan begrijpen dat zijn vriend EL MAKHOUKI hem in een dergelijke situatie heeft gebracht, antwoordt H. BAYINGANA dat hij niet weet wat er door het hoofd van zijn vriend ging, waarop deze laatste antwoordt dat, volgens hem, hij zijn vriend gevraagd heeft om gastheer voor twee kerels voor twee nachten te zijn, en dat was het.

Ismaïl FARISI probeert de demonstratie van de onwaarschijnlijkheid van de beschuldiging tegen hem te ondersteunen. Zijn broer Ibrahim volgt zijn voorbeeld.

EL MAKHOUKI zegt dat hij de wapens heeft gevonden die hij moest evacueren, maar niet de 25.000 euro die ook aanwezig hadden moeten zijn. Hij maakt gebruik van zijn zwijgrecht over de aanvoer van wapens.

ABRINI wordt geconfronteerd met het afluisteren die in Brugge opgenomen werd, waar hij specificeert dat het voor de TATP vooruit ging. Hij blijft zonder antwoord over wat hij wist. Evenzo beweert hij niets te weten van de fabricage terwijl er een grote brand plaatsvond.

In tegenstelling tot ABDESLAM kreeg ABRINI geen briljante actie aangeboden.

De Voorzitster stelt vervolgens twee identieke vragen aan elk van de beklaagden: hoe zien zij de feiten in 2023 en hoe zien zij hun gerechtelijke en civiele toekomst.

De antwoorden waren heel verschillend:

• ABRINI: heeft sindsdien veel gelezen in de laatste 7 jaar. Mannen nemen beslissingen en de onschuldigen betalen een hoge prijs. Hij heeft nooit gehoord dat Poetin een terrorist was. Hij keurt niet goed wat hij heeft gezien. Voor hem zijn het de oude ideeën van eerlijke strijd die voorrang moeten krijgen, met de te respecteren regels van het oorlogsrecht. Hij erkent dat hij zijn grote deel van de verantwoordelijkheid op zich moet nemen, wat zijn lot is. Hij had graag terug innde tijd willen gaan, maar er ontbreken veel mensen in de box, geen mensen met baarden maar mensen in pak en stropdas. Wat zijn toekomst betreft, zal zijn straf de doden niet terugbrengen, hij zal zijn straf geduldig dragen zoals de slachtoffers dat ook moeten doen met hun pijn. Hij voegt eraan toe dat hij zijn excuses aanbiedt aan de slachtoffers en hun families.
• ABDESLAM zei de vrijspraak te bepleiten omdat de slachtoffers van 22.03.16 niet "zijn slachtoffers" zijn. Hij geeft toe dat als hij de gebeurtenis van 22.03.16 uit hun verband haalt, hij de eerste is om deze gruwelen te veroordelen. Hij is van plan te gaan studeren.
• AYARI houdt de meest intellectuele toespraak. Het antwoord is verschillend, afhankelijk van of u zich aan deze of gene kant van de grens bevindt. Destijds zag hij alleen een vlag en een kaart en zag hij niets anders, zo groot was de mate van onbegrip en vernedering. Hij is verontrust door zijn inconsistenties, aangezien hij aanvankelijk de wreedheden veroordeelde. Hij wil wederopbouw voor de slachtoffers en voelt zich niet gerechtigd hen iets te vertellen. Hij is zich ervan bewust dat zijn toekomst niet alleen van hem afhangt.
• EL HADDAD ontkent de feiten, wat hem toch 2 assisenprocessen opleverde. Hij is overweldigd door de situatie, hij heeft nooit iemand pijn willen doen. Hij hoopt eruit te komen en een gezin te stichten.
• EL MAKHOUKI voert aan dat, voor hem, de slachtoffers getallen waren, terwijl hij zich, sinds hun getuigenissen, realiseert hoe wreed dit alles is, zelfs als deze wreedheid het resultaat is van andere, veel wredere daden, in de hoop dat dit niet meer zal gebeuren. Hij kan niet trots zijn om in de beklaagdenbox te zitten. Hij zegt dat hij zijn deel van de verantwoordelijkheid zal nemen en weet niet hoe zijn toekomst eruit zal zien.
• BAYINGANA zegt dat hij deze aanvallen oprecht veroordeelt, aangenomen dat het proces echt begon met de getuigenissen van de slachtoffers, niet wetende wat hij erop moest antwoorden, toonde hij zich verdrietig, ook al was de uitdrukking eenvoudig. Hij vraagt ​​​​zich af hoe hij in dit verhaal is verstrikt geraakt, is het te wijten aan zijn bekering, aan slechte vrienden, aan zijn onwetende vriendschapstrouw? Hij is niet het eerste slachtoffer maar eerder het slachtoffer van zijn vriendschap. Hij onderstreept de steun van zijn familie in de beproeving.
• Smaïl FARISI vindt dit allemaal ronduit absurd.
• Ibrahim FARISI onderschrijft deze feiten niet, hij is niet van deze ideologie. Hij wil dat gerechtigheid geschiedt, misschien ergens anders gaan wonen (behalve in Syrië).

De vragen van de juryleden, nog steeds voltallig met 31 sinds de eerste 5 afvallers, zijn van gevarieerd belang.

EL MAKHOUKI is zeer vaag over het lot van de teruggevonden wapens, terwijl hij sprak over een golf van aanvallen.

ABRINI keerde niet terug uit Zaventem naar de Max Roosstraat omdat de taxichauffeur hen daar had opgepikt. ABRINI was niet in een telefoongesprek bij Délifrance: de mobiele telefoon werd alleen gebruikt om ieders tijd te synchroniseren om de bommen te activeren.

EL HADDAD kan zijn DNA op een beker in de Max Roossstraat niet uitleggen.

ABDESLAM zegt te weten dat het geen probleem was om zich aan te bieden bij IS, na zijn mislukte carrière die hem een ​​frisse ontvangst opleverde in België, want niet iedereen is gemaakt voor een martelaarsoperatie: die zekerheid ontleent hij aan EL BAKRAOUI.

Voor elke schuilplaats was er een beheerder: BELKAID, Driesstraat.

ABRINI geeft toe dat er meer aanslagen zouden zijn geweest als ABDESLAM niet was gearresteerd. Het argument dat familieleden, vrienden, broers (één werkte er 22 jaar), moslims, … op de luchthaven aanwezig konden zijn, was voor de andere twee terroristen uit Zaventem van geen belang. Dit zat hem dwars aan de vooravond van de aanslagen.

ABDESLAM weet nog steeds niet van wie, hoger in rang, het opleggen van een proeftijd tegen hem kwam.

Donderdag 13 april: verhoor van de beschuldigden

Het verslag van deze dag is gedeeltelijk. Een volledig rapport zal zo spoedig mogelijk op onze website worden gepubliceerd.

Het Federaal Parket ontvangt de bevestiging van ABRINI dat deze laatste, vreemd genoeg, in tegenstelling tot ABDESLAM, toezeggingen heeft gekregen over zijn inzet voor de zaak. Hij zegt dat hij geen andere keuze had dan hem te volgen toen hij werd opgepikt bij zijn snackbar na zijn mislukte betrokkenheid bij aanslagen in Parijs.

Daarna volgen de vragen die de burgerlijke partijen aan de verdachte hebben gesteld.

Mr. MASSET en mr. LYS voor V-EUROPE stellen relevante vragen:

• ABRINI laat de vraag onbeantwoord of het relevant is om zoveel mogelijk TATP te hebben voor de maand juni 2016 op het Euro voetbal, zo ver innde tijd in vergeliking met de voorbereidingen voor januari-februari.
• ABRINI, gevolgd door ABDESLAM, zegt dat hij geschokt is door de mediauithalen van mr. LYS die er alleen maar aan denkt om zijn publiciteit te vergroten.
• ABDESLAM schept op over zijn grote argument-alibi dat hij op de dag van de aanslagen in de gevangenis zat.
• ABDESLAM dagvaardt eerdere getuigen dat het blad DABIQ castingfouten vertoont vanwege haar ondersteunende interventies.
• AYARI beweert dat het een vergissing is om te geloven dat ABDESLAM hem kwam zoeken in Hongarije. Hij weigert nog te antwoorden hoe hij werd aangesteld.
• EL MAKHOUKI wil niets zeggen over de voortgang van de teruggevonden wapens omdat het andere mensen erbij zou betrekken, ook al beseft hij dat dit stilzwijgen zijn verdediging als verdachte niet dient. Hij kan alleen maar zeggen dat het terugging naar het criminele milieu, niet naar het terroristische milieu.

Mr. COLETTE-BASECQZ, de enige aanwezige voor Life4Brussels probeerde vragen te stellen die bijna allemaal door de Voorzitster worden geweigerd, omdat ze al gesteld zijn, irrelevant of onnauwkeurig zijn. De enige getsrelde vraag is waarom de beklaagden na de coalitiebombardementen niet voor andere, vreedzame oplossingen hebben gekozen. AYARI spot met het feit dat hij zichzelf de bombardementen niet zag stoppen met marcheren door de straten van Raqqa met een bord dat opriep tot vrede.

Mr. MINDANA vraagt ​​elk van de beklaagden of ze van plan zijn om vergeving te vragen. Het antwoord kwam er nooit als zodanig uit, velen voerden aan dat een dergelijk verzoek substantieel in strijd is met hun ontkenning van schuld of zelfs met het vermoeden van onschuld (volgens ABDESLAM, FARISI en EL HADDAD), terwijl meer opmerkelijke antwoorden het tegenovergestelde beweerden:

• ABRINI beantwoordt deze reeds in Parijs gestelde vraag dat hij de tussenkomst van de MEDIANTE-dienst aanvaardde om slachtoffers in Parijs te ontmoeten. Hij zegt liever een mep te krijgen dan vergeving te horen.
• ABDESLAM roept de beproeving van confrontatie met zichzelf op, gedurende 7 jaar, in een cel van 9m2, waarbij hij bevestigt dat de last van de slachtoffers, naast zijn opsluiting, op hem drukt en bevestigt dat mensen ook in de gevangenis zelfmoord plegen.
• EL MAKHOUKI zegt dat hij om vergeving wil vragen, maar dat het spontaan moet komen om niet opportunistisch te lijken, terwijl het momentum er op dit moment nog niet is.
• BAYINGANA zegt spijt te hebben en verontschuldigt zich zoals hij sinds zijn eerste hoorzitting heeft gedaan. Hij draagt, ondanks alles, een deel van de verantwoordelijkheid.
• AYARI zegt dat hij er geen zin in heeft. Hij zegt dat hij niet tevreden kan zijn als hij de slachtoffers ziet en hoort. Hij wil dat ze zich kunnen heropbouwen.
• Smaïl FARISI heeft geen excuus om te presenteren omdat hij beweert onschuldig te zijn. Hij wil ook niet betalen voor... de Tweede Wereldoorlog en Hiroshima.

Andere vragen werden nog steeds gesteld door andere raadsmensen van burgerlijke partijen, waarvan zal worden opgemerkt dat EL MAKHOUKI geen mensen bij hem liet logeren omdat hij bij zijn ouders woonde, voor wie hij de aanwezigheid van zijn vrienden wilde vermijden. Hij zegt dat hij spijt heeft van zijn vriendBAYINGANA die hij zo in verlegenheid heeft gebracht.

ABRINI en ABDESLAM hadden het project om naar Syrië te gaan om daar hun religie te beleven, onder goddelijke wet, om ingekadert te worden (ABRINI zegt dat hij duidelijke grenzen nodig heeft: hij voegt eraan toe dat hij zijn hele leven heeft gestolen, maar dat hij niet zou hebben gestolen in Syrië omdat daar de dief zijn hand direct afgehakt ziet. ABDESLAM zegt dat hij daar rust en veiligheid wou vinden, door zijn arrestatie te vermijden).

Op de vraag van de vader van Aline BASTIN verklaart AYARI dat onze geopolitieke analyses niets uitmaakte, want voor hem ging het om zijn eigen motivatie.

Onder de vragen van de advocaten van de beklaagden, van ongelijk belang, beweert mr. PINILLA voor ABRINI dat zijn cliënt op het politiebureau hoorde hoe de champagne werd ontkurkt bij zijn arrestatie, beweert dat hij werd vernederd, met name door de aanwezigheid van urine op de Koran die bij zijn persoonlijke spullen was toen hij van de gevangenis van Brugge naar die van Beveren overgebracht werd. ABRINI was een last, een last voor de 2 anderen op 22.03. Als hij het nog een keer zou moeten doen, zou hij noch de politie, noch de hulpdiensten, noch een voorbijganger in Zaventem waarschuwen omdat er paniek was, en bovendien slaagden zelfs de ontmijners er niet in zijn 3e bom onschadelijk te maken.

Mr. DE TAYE dringt voor EL HADDAD aan op de inhoud van het Nederlandse vonnis waar zijn cliënt in feite zoveel baat bij zou hebben. Terwijl zijn cliënt op het vliegveld op de landingsbaan aan het werk was, had hij voorwerpen in de vliegtuigen kunnen brengen en dat heeft hij nooit gedaan, ook niet op verzoek van derden.

Onder de commentaren, verbaasde  federaal magistraat B. MICHEL de aanwezigen door ogenschijnlijk kritiek te uiten op de inhoud van het in Nederland uitgesproken vrijspraakvonnis over de wapens die zouden zijn gebruikt voor het commando van Parijs, waarmee het gezag van de behandelde zaak werd geschonden, waarmee hij een bres opende voor de verdediging die zo een mooie kans krijgt om kritiek te leveren op de inhoud van het arrest van het assisenhof van Parijs of het arrest van de Brusselse rechtbank in de zaak van de Driesstraat.

Ondersteuning en verdediging

V-Europe verleent steun aan elk slachtoffer van terrorisme dat daarom verzoekt. Elke dag is minstens één van onze coördinatoren aanwezig op de proef, in een opvallend wit jasje met het V-Europe-logo op de rug. Laat ze gerust weten dat u er bent als u dit wenst. Meer informatie over onze coördinatoren vindt u op de website van V-Europe, op volgend nummer: +32 10 86 79 98 of per e-mail: info@v-europe.org.

Wilt u verdedigd worden tijdens het proces? V-Europe heeft een groep van advocaten opgericht die de slachtoffers tijdens het proces verdedigen. Guillaume Lys, Nicolas Estienne, Adrien Masset en Sanne de Clerck bundelen hun krachten om u te verdedigen tijdens dit lange proces. Meer informatie hier of per e-mail naar 22-3@v-europe.org.

Uw mening is belangrijk voor ons!

Heeft u advies of opmerkingen om de nieuwsbrief te verbeteren? Aarzel niet om een e-mail te sturen naar Florian Jehin: florian.jehin@v-europe.org.